Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych
Żołnierze Wyklęci byli żołnierzami polskiego powojennego podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego, którzy stawiali opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR. Byli przykładem najliczniejszej antykomunistycznej konspiracji zbrojnej w skali europejskiej, obejmującej teren całej Polski, w tym także utracone na rzecz Związku Sowieckiego Kresy Wschodnie II RP. Sformułowanie powstało w 1993 roku – po raz pierwszy użyto go w tytule wystawy Żołnierze Wyklęci – antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 r., zorganizowanej przez Ligę Republikańską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego autorem był Leszek Żebrowski.
Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych obchodzimy 1 marca, w rocznicę śmierci ppłk. Łukasza Cieplińskiego, zamordowanego w roku 1951 wraz ze współpracownikami tworzącymi IV Zarząd Główny WiN, czyli ostatnie kierownictwo ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej dzieło Państwa Podziemnego po 1945 r. Liczbę członków wszystkich organizacji i grup konspiracyjnych szacuje się na 120-180 tysięcy. Większość akcji oddziałów podziemia antykomunistycznego było wymierzonych w oddziały zbrojne UB, KBW czy MO. Ostatnim członkiem ruchu oporu był Józef Franczak ps. LALEK, który zginął w obławie w Majdanie Kozic Górnych pod Piaskami (woj. lubelskie) osiemnaście lat po wojnie – 21 października 1963 roku. Żołnierze Wyklęci dzięki swojej działalności przyczynili się do opóźnienia kolejnych etapów utrwalania systemu komunistycznego, pozostając dla wielu środowisk wzorem postawy obywatelskiej.
